Terug in Nickerie!!

Afgelopen zondag zijn we met een taxi teruggekomen uit Paramaribo.
Het was wel vreemd om voor de eerste keer in ons huis (Wilhelminastraat 57 ) te stappen.Eindelijk onze koffers uitpakken. De dozen die per schip vervoerd zijn waren ook al bezorgd.
Dus.... gauw uitpakken!. Het leek wel Sinterklaasfeest.
Maar eerst gauw de klamboes ophangen. De muggen vinden ons nog steeds erg lekker. En weer staat Oscar op kop met de meeste muggensteken.
Tijdens het uitpakken laat ik de belevenissen van Galibi nog eens de revue passeren.Allereerst de indrukwekkende busreis naar Albina.
Terence, een verwesterse indiaan, was onze gids.Hij vertelde veel over het gebied waar we door heen reden. Met namen het gebied bij Moengo. Dit was het gebied van Ronny Brunswijk.
Ook vertelde hij dat zijn vader een drugsctimineel was. En dat zij moesten vluchten naar Galibi. Gelukkig voor hen dat zijn moeder een Indiaanse was. De indiaanse familie aldaar heeft toen voor hen gezorgd.
In Albina zijn we met een koraal met een motor van wel 100 pk naar Galibi gevaren. Een bijzondere ervaring. Onze rugzakken waren tweemaal ingepakt met vuilniszakken, want anders werd alles nat.
Zelf hadden we regenponcho's om .Maar dat zet geen zoden aan de dijk. We waren alle drie helemaal nat. Bij aankomst naar onze kamer.Oscar gauw zijn zwembroek aan en gauw de zee in. Voor de zekerheid vroeg hij of hier ook van die vissen zwemmen die op bloed afkomen.Hij heeft nog al wat open wonden. Maar de moeder van Arturoe wist te vertellen dat deze in de zout water niet zwemmen. Deze waren aleen in de rivieren waar we langs waren gereden. Het strans was in een woord geweldig. We moesten onzettend oppassen dat we niet verbranden.De wind bries in ons gezicht.
Lekker eten ..Rijst met kip en paksoy.
S' avonds kregen we een optreden van de indianen. Maar eerst naar de lokale attractie. Een indiaanse familie heeft in de loop der tijd wat dieren op het eiland verzameld .Een pracht om te zien.Maar vooral om vast te houden. Uit een oude grote koelbox kwam een grote python te voorschijn. In klein kartonnen doos zat een baby-aapje . In een emmer een grote schilpad met een bay-schildpad. En de vrouw des huizes had wel drie kleine papagaaien in haar wasmand. De wens van Oscar leek in vervulling te gaan. Sinds hij die man in Nickerie had zien fietsen met een papagaai op zijn stuur wilde hij ook zo'n vogel hebben.De indiaan had nog kleinere papagaaien. Dus ....maar Bea was op dat moment onverbiddelijk.
Toen naar de indianenstam deze heette ons welkom in hun theater onder het rieten dak.
Na een uitlegvan Terence, de muziek en de dans. In prachtige kleren. Deze mensen hoeven echt niet aan sport en beweging te doen. Ze komen echt wel aan hun trekken. Dat hebben we alle drie wel gevoeld toen we mee moesten doen! Deze mensen kunnen dit met drank wel drie dagen volhouden.Om negen uur werden we weer bij de boot verwacht met zaklamp, lange broek en t-shit met lange mouw en wandelschoenen in zwemkleding naar de boot. De sterren stonden volop. Het weer was zwoel. Zo gingen we naar de strand waar de schildpadden zouden zijn. Oscar en ik waren wel erg benieuwd. Bea had dit al eens in Costa Rica meegemaakt. Dus was al een beetje bekend.
Na een uur varen waren we op bestemming. Heel zachtjes op het strand lopen in het donker. We hebben wel 14 schildpadden gezien. We mochten geen flits gebruiken als we foto's maken. Er liepen veel wachters voor de stropers. Wat een bijzonderheid om te wachten tot een schildpad zijn honderdvijftig eieren gaat leggen. Op dat moment kan de schildpad niet meer ophouden , zij lijkt dan in trans te zijn.
Helaas hebben we de achtkanti niet gezien. Dit is de reuzeschildpad.Deze komt over een maand haar eieren leggen.
Bij terugkomst nog een vissoepje en toen naar bed.
S'ochtends wakker worden door de zeewind.Ook hebben we contact gekregen met de andere toursgenoten. In het bijzonder met een familie uit Paramaribo. Deze gaan we zeker nog eens bezoeken.Het mooiste was wel de rondleiding door het dorp. De eenvoud van hun huizen. De supermarkt was de omgeving. Vis uit zee, fruit uit de bomen,brood werd zelf gebakken,de medicijnen uit de planten, verf uit bepaalde vruchten. Geen communicatie over oorlogen of andere problemen.Wat wil je nog meer...
OP de terugreis was iedereen verzadigd. Slapen, slapen en nog eens slapen.
In Paramaribo hebben we nog even Bernadette de voorganger van Bea ontmoet. We hadden voor de overnachting van zaterdag op zondag bij Zus en Zo geboekt. Een kamer met warme douche, iets wat voor ons niet meer bekend is. Oscar vond het warme water zelfs vies.
S'avonds hebben we voor het eerst in tijden weer patat gegeten. Heerlijk zelfs ik vond het lekker.
Bij de taxistandplaats kwamen we Rakesh tegen. Die ons naar Nickerie zou brengen.
hij vertelde tijdens zijn rit veel over zijn leven in Suriname. Zijn idealen, zijn werk enz...
Ondertussen komen we bij het uitpakken het Mee-doeboek tegen. Even bladeren.
Oscar komt zijn afscheidsboek van groep 7 tegen. een heleboel vragen kan hij al beantwoorden. O, ja , de eerste post hebben we ook binnen. Wel leuk. Het geeft ons een warm gevoel.
Intussen ben ik de kaarten die we van iedereen gekregen hebben een plekje te geven.
Volgende keer een verslag over ons leven in Nickerie.

PS.De postzegels zijn tot nader orde niet verkrijgbaar. Waarschijnlijk pas over 2 a 3 weken weer te koop.

Groetjes van Oscar,Bea en Carry.